Een juid bejubeld punt en verzwegen rode kaarten

Waar werd een goede prestatie geleverd en wie zakte door het ijs? Op iedere dinsdag blikken we terug op het voetbalweekend met plussen en minnen. Deze week

Plussen
+ Ze moesten er even op wachten, maar het geduld is bij Zuid Eschmarke eindelijk beloond. De club van het Diekman is al een aantal jaren veroordeeld tot een plek in de marge van de 4e klasse op zaterdag, maar dit seizoen ging het wel erg moeizaam. Na negen nederlagen (en een doelsaldo van 4-36) was daar zaterdag dan toch eindelijk het eerste punt. Op bezoek bij FC Winterswijk (toch gewoon een goede middenmoter) werd een 3-3 gelijkspel uit het vuur gesleept. En het had nog mooier kunnen zijn als de thuisclub niet in blessuretijd nog gelijk had gemaakt. Maar toch, het eerste schaap is over de dam. Volgende missie: een overwinning.

+ De tijd dat amateurderby’s wekenlang het gesprek van de dag waren en leidden tot hoog oplopende vetes die dwars door families en kennissenkringen liepen ligt al een tijdje achter ons. Deels is dat maar goed ook, want ongezonde rivaliteit ligt dan snel op de loer. Toch is het goed om te constateren dat er ook nog wedstrijden zijn die meer dan gemiddelde emoties kunnen oproepen en als dat op een ludieke manier wordt ingezet is dat alleen maar mooi. Alle lof daarom voor de nachtelijke actie van de BWO-fans die zonder vandalisme, geweld of scheldpartijen lieten zien dat er voor hun toch maar één club is in Hengelo.

Minnen
– Voor Hulzense Boys is het dit seizoen alle hens aan dek om te overleven in de 1e klasse. Als je dan speelt tegen een concurrent in de degradatiestrijd, mag je toch verwachten dat je met het spreekwoordelijke mes tussen de tanden het veld op komt. Als je vervolgens de rust in gaat met een 5-0 achterstand zoals zaterdag gebeurde tegen KHC dan mag je toch wel spreken van een flinke domper. Dat de schade uiteindelijk beperkt bleef tot 5-1 mocht nauwelijks een pleister op de wond worden genoemd.

– Op zich was het een knappe prestatie van Borne: een gelijkspel tegen nummer twee Saasveldia. Het had echter zoveel mooier kunnen zijn als de tegenstander niet diep in blessuretijd alsnog de gelijkmaker had gemaakt. Dat was overigens niet zo gek, want Borne had na twee rode kaarten nog maar negen spelers op het veld staan. Wie echter het verslag leest op de website van Borne krijgt de indruk dat het duel gewoon met elf tegen elf werd beëindigd. Rode kaarten simpelweg verzwijgen, dat is toch wel een heel bijzondere vorm van zelfcensuur.