Op 1 april was het precies 110 jaar geleden dat er voor het eerst een speler uit Twente wordt geselecteerd voor het Nederlands elftal. Willem Janssen uit Lonneker, speler van PW, is de uitverkorene. Hij zal zichzelf echter niet lang uitverkoren hebben gevoegd, want wat een gloedvol relaas zou moeten zijn over de allereerste international uit Twente is in werkelijkheid het treurige verhaal van een mediapolemiek. Janssen heeft daar zelf part noch deel aan, maar omdat hij wel het lijdend voorwerp is, blijft vooral dit kleven aan zijn drie wedstrijden omvattende interlandcarrière.
Janssen is de spil van PW, dat net zijn vierde oostelijke titel op rij heeft behaald, als hij wordt geselecteerd voor het Nederlands elftal. De interlands in 1906 leverden twee smadelijke nederlagen op tegen België en dus gooit de Nederlands Elftal Commissie (kortweg NEC, een zestal wijze voetbalheren) het over een andere boeg. Met name Bill Dijxhoorn, een scheidsrechter uit Den Haag, die echter ook als bestuurder actief was bij PW, pleit openlijk voor meer spelers uit het oosten in het keurkorps. En zo geschiedt: naast Janssen maken ook Hans Blume van Quick Nijmegen en Jan van Beek van tweedeklasser (!) Quick Kampen hun interlanddebuut.
Willem Janssen, een 26-jarige handelaar in fabrieksmachnies is vereerd met de uitnodiging, maar zou al snel de keerzijde van zijn verkiezing ervaren. De spil is – ondanks de oostelijke titels – in het westen een volstrekte onbekende en juist daar zetelt een groot deel van de invloedrijke media. Het levert een polemiek op die op een bepaald moment trekjes van een onsmakelijke hetze krijgt. Hans Meerum Terwogt van de Nieuwe Rotterdamsche Courant noemt de leden van de NEC “dwaallichten” en Doe Hans van het tijdschrift “De Sport” doet er nog een paar schepjes bovenop. Dat Hans zo uitvaart tegen de selectie van Janssen heeft een reden. Het slachtoffer van die uitverkiezing is namelijk Sparta-vedette Bok de Korver. En Hans is behalve journalist ook fanatiek Sparta-supporter en voor hem is het geen enkel beletsel om die twee petten tegelijkertijd te dragen. Week in week uit hekelt Hans de keuze van Janssen in zijn weekblad De Sport en dat levert dan weer reacties op in de vorm van ingezonden brieven. Dat Hans wel erg ver gaat blijkt ook uit het feit dat collega-journalisten het opnemen voor Janssen.
Ondertussen doet Janssen het volgens de krantenverslaggevers helemaal niet slecht in de drie interlands die hij in anderhalve maand tijd speelt. Bij zijn debuut wordt kansloos verloren tegen Engeland, maar dat is een ingecalculeerde nederlaag. In zijn tweede wedstrijd in en tegen België wint Oranje (voor het eerst ook daadwerkelijk in Oranje) met 3-1 en speelt Janssen een prima wedstrijd. De return tegen de Belgen op 14 mei in Haarlem zou zijn laatste interland worden, maar de discussies over zijn uitverkiezing zijn dan nog lang niet verstomd. Janssen is er wel klaar mee, ook al omdat hij zich als inmiddels weer enige oosterling niet echt thuis voelt tussen de vele spelers van HVV (Den Haag) en HFC (Haarlem). En om al dat gedoe heeft hij al helemaal niet gevraagd.
Als het Nederlands elftal in december opnieuw speelt is Janssen er dan ook allerminst rouwig om dat Bok de Korver weer op de spilpositie staat opgesteld. Niet dat het er overigens veel beter van wordt. Nederland verliest op 21 december in Darlington met 12-2 van de Engelse amateurs.
Laat een reactie achter