Als Voorwaarts de huidige eerste plek op de ranglijst vasthoudt promoveert het na twintig jaar weer eens naar de 2e klasse. Ook in de jaren zestig speelde Voorwaarts al eens op dat niveau, met dat verschil dat dit toen het hoogste niveau was in het zaterdagvoetbal. In 1966, dit jaar dus vijftig jaar geleden, werd Voorwaarts zelfs tot verrassing van vriend en vijand landskampioen bij de zaterdagamateurs. Dat dit op een nogal onbevredigende manier tot stand kwam, was iedereen in Westerhaar-Vriezenveensewijk al razendsnel weer vergeten.
Nadat in 1950 Victoria en Wiekse Boys waren gefuseerd onder de naam Voorwaarts, duurt het nog even voordat de club aan een opmars begint. Vanaf het moment dat in 1959 de KNVB wordt bereikt gaat het snel. Promoties in 1961 en 1963 brengen Voorwaarts in de 2e klasse en dat is in die tijd het hoogste niveau in het zaterdagvoetbal. De top van het zondagvoetbal wordt in die jaren nog hoger ingeschaald.
Het bereiken van de 2e klasse is al een prestatie op zich voor de bescheiden dorpsclub, maar in de jaargang 1965-1966 gaat het Voorwaarts helemaal voor de wind. Samen met regerend kampioen Excelsior’31 spelen de oranjehemden om de titel. Honderden fans begeleiden de club naar Noord Friesland om Voorwaarts in Twijzelerheide kampioen te zien worden. Dat lukt met pijn en moeite. Dankzij een doelpunt drie minuten voor tijd sleept Voorwaarts het laatste benodigde puntje in de wacht. Het feest is eigenlijk al compleet, maar zou nog veel mooier worden.
In de strijd om de landstitel wordt Voorwaarts door de algemene opinie ingeschaald als figurant op het bal van grote namen: SHO uit Oud Beijerland, WHC uit Wezep en IJsselmeervogels zijn de tegenstanders. Maar met karakter, passie en inzet als basis-ingrediënten is Voorwaarts de kwalitatief misschien wel betere tegenstanders de baas. Na twee zeges op SHO en een overwinning en een remise tegen WHC is het kleine clubje uit Twente ineens favoriet. Eén punt moet er nog behaald worden in het tweeluik met IJsselmeervogels.
In Spakenburg lukt dat niet. Voorwaarts knokt voor wat het waard is, maar stapt na negentig minuten met een 3-2 nederlaag het veld af. Een week later – het is inmiddels 2 juli – moet het dan maar gebeuren. De hele gemeenschap is in rep en roer. In allerijl plaatst Voorwaarts een extra tribune en die zaterdagmiddag zouden er uiteindelijk 8.000 mensen – bijna drie keer het inwoneraantal van Westerhaar – opeengepakt langs het veld staan.
De wedstrijd is vooral spannend. De clubs houden elkaar in balans en Voorwaarts knokt zich nog harder leeg dan het dat seizoen al zo vaak had gedaan. Het is voldoende om IJsselmeervogels van het lijf te houden. Totdat de laatste minuut aanbreekt. Nog één keer zet IJsselmeervogels aan en wat heel Voorwaarts vreest gebeurt. De Spakenburgers scoren. Scheidsrechter Van Heijst wijst al naar het midden en de spelers en supporters van IJsselmeervogels bouwen een feestje, maar grensrechter Koops blijft onbewogen met zijn vlag in de lucht staan. Buitenspel, zo constateert Koops en dus wordt de treffer toch nog geannuleerd.
Dit wordt de spelers van IJsselmeervogels te veel en zij stappen kwaad en gedesillusioneerd van het veld met nog twintig seconden op de klok. Verwarring alom. Wat nu? Totdat Van Heijst besluit de wedstrijd maar gewoon te beëindigen. Voorwaarts is landskampioen bij de zaterdagamateurs. Een onwaarschijnlijk succes.
De foto’s komen van de website van Voorwaarts.
En toch was het voorspelbaar al je zag hoe onder schikker speelden Kon je het zien. H Smit oud speler voorwaarts 1964/1969.Dedemsvaart 19.03 17