Afgelopen week vierde EMOS haar honderdjarig bestaan. Voor de buitenstaander een tamelijk anoniem bestaan. Een groot deel van de afgelopen eeuw was Eendracht Maakt Ons Sterker een relatief bescheiden verenging, die veelal acteerde in de vierde klasse of daaromtrent. Slechts een paar keer stapte de van origine katholieke vereniging uit de anonimiteit.
In 1935 gebeurt dat voor het eerst. Een nederlaag na verlenging in een beslissingswedstrijd tegen De Treffers voorkomt dat EMOS het oosten mag vertegenwoordigen in de strijd om de landstitel van de RKF, de eredivisie van het katholieke voetbal. Nadat de katholieke bond in 1940 opgaat in de (K)NVB verdient EMOS het etiket ‘eeuwige vierdeklasser’. Totdat zich midden jaren zeventig een opmerkelijk talentvolle lichting aandient. Nadat de club in 1976 kampioen wordt van de 4e klasse gaat het snel. Een jaar later is er opnieuw een titel en in 1981 is EMOS na een zege bij concurrent Longa’30 ook de beste in de 2e klasse. Het nooit verwachte is gerealiseerd: EMOS is 1e klasser.
De verwachtingen bij de buitenwacht zijn niet al te hoog. Het bescheiden EMOS wordt weinig kansen toegedicht in een competitie met grote én vaak kapitaalkrachtige clubs als SC Enschede, DOS’19, Quick Nijmegen en HSC’21. Bij de club zelf gaan ze er maar wat prat op dat het succes is bereikt met een goede lichting eigen jeugd en dat betalingen aan spelers absoluut niet aan de orde zijn. Bij EMOS zien ze het vooral als een mooi avontuur. Ineens worden de uitslagen omgeroepen bij Langs de Lijn (waarbij de club standaard wordt aangeduid als Ee Em Oo Es) en ook op het nieuwe fenomeen Teletekst zijn de uitslagen van de club terug te vinden.
Lang lijken de roodwitten met oud-prof Herman Schouwink aan het roer de verwachtingen dat het degradatiekandidaat nummer één is, niet te kunnen logenstraffen. Een 2-0 overwinning op titelkandidaat DOS’19 zorgt echter voor nieuw zelfvertrouwen en EMOS gaat in het slot van de competitie vol overgave de strijd met het degradatiespook aan.
De competitie kent een ongekende apotheose. Op de laatste speeldag spelen de titelkandidaten DOS’19 en SC Enschede tegen respectievelijk Hengelo en EMOS, de twee teams die strijden voor handhaving. Op een met 2.500 toeschouwers van de zijlijn tot de nok toe volgepakt sportpark aan de Zamenhoflaan neemt SC Enschede een 2-0 voorsprong en lijkt daarmee onbedreigd op de titel af te gaan. In het slotkwartier, terwijl de pupillen van Sportclub al in clubtenue met de bloemen klaar staan langs het veld, buigt EMOS de achterstand toch nog om naar een 2-2 eindstand door een benutte strafschop van Paul Buys en een fraaie omhaal van Rik ten Vergert. Gevolg: nog geen kampioenschap voor SC Enschede (dat zou later in een beslissingsduel alsnog gebeuren) en EMOS is veilig.
Een jaar later lijkt EMOS dat kunstje eenvoudig te herhalen, maar in de slotfase van de competitie gaat het dit keer juist volledig fout. Ook de laatste kans op de laatste speeldag tegen concurrent Be Quick Zutphen gaat in rook op, zodat EMOS na twee seizoenen weer 2e klasser is. De 1e klasse kwam nooit meer in het vizier en ook anno 2016 is EMOS weer wat het al zo lang is geweest: een 4e klasser.
In De Tijdmachine blikken we terug op bijzondere gebeurtenissen uit de Twentse voetbalhistorie.
Laat een reactie achter